تأثیر تمرین با محرک های بینایی بر زمان واکنش انتخابی تکواندوکاران مرد

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر یک دوره تمرین با محرک­های بینایی بر زمان واکنش انتخابی تکواندوکاران مرد می­باشد. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه­تجربی با طرح پیش­آزمون ـ پس­آزمون و گروه کنترل بود­ و­ جامعۀ آماری آن را تکواندوکاران مرد 10 تا 16 سال که در نیمۀ اول سال (1392) به سه باشگاه در شهر اصفهان مراجعه کرده و دارای کمربند قرمز بودند­ تشکیل دادند که از این تعداد، 30 نفر (16/2 ± 2/13) به­صورت در­دسترس انتخاب شدند و به­شکل تصادفی به دو گروه تجربی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم گردیدند. گروه تجربی، تمرین با محرک­های بینایی و گروه کنترل، تمرینات رایج تکواندو را به­مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 45 دقیقه انجام دادند. ابزار مورد­استفاده در این پژوهش­، دستگاه دورۀ بی‏پاسخی روان­شناختی و زمان واکنش مدل 9010 بود که به­منظور سنجش زمان واکنش انتخابی در مراحل پیش‎آزمون و پس‏آزمون استفاده گردید. همچنین، پس از جمع‏آوری داده‏ها از روش آماری تحلیل کوواریانس (0.05­=α) استفاده شد. یافته­ها نشان می­دهد که هشت هفته تمرین با محرک­های بینایی، تأثیر معناداری بر کاهش زمان واکنش انتخابی پای راست و چپ در ضربات دولیوچاگی، آپ­دولیوچاگی و باندال­چاگی گروه تجربی­ (p=0.001) دارد؛ بنابراین، این احتمال وجود دارد که تمرین با محرک­های بینایی، ­روش تمرینی سودمندی برای بهبود زمان واکنش انتخابی در تکواندوکاران باشد.